Faktura korygująca – zasady wystawiania

23/08/2024

Faktura korygująca służy do poprawiania błędów popełnionych na oryginalnym dokumencie. Należy ją wystawić jeśli po wystawieniu oryginalnej faktury:

uległa zmianie podstawa opodatkowania;
uległa zmianie kwota podatku;
dokonano zwrotu części lub całości zapłaty nabywcy;
wykryto pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury.

Elementy faktury korygującej

Art. 106j ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług określa, co powinna zawierać faktura korygująca. Obowiązkowe elementy to:

numer kolejny,
datę wystawienia,
numer KSeF, jeśli oryginalna faktura była wystawiona w KSeF,
dane oryginalnej faktury:
- datę wystawienia,
- numer kolejny,
- imię i nazwisko/nazwa i adres podatnika,
- imię i nazwisko/nazwa,
- NIP podatnika,
- NIP nabywcy,
nazwa/rodzaj towaru objętego korektą,
kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej – jeśli korekta dotyczy podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego,
prawidłową treść korygowanych pozycji – jeśli korekta dotyczy innych pozycji.

Ponadto może, ale nie musi zawierać:

określenie „Faktura korygująca” lub „Korekta”,
przyczynę korekty.

Faktura korygująca do zera

Faktura korygująca do zera powinna być wystawiana tylko w przypadkach, w których faktura oryginalna w ogóle nie powinna zostać wystawiona.

Faktura korygująca a nota korygująca

Innym sposobem na poprawę błędu w fakturze jest wystawienie noty korygującej. Jej zastosowanie jest jednak dużo węższe. Za jej pomocą można poprawić jedynie błędy formalne: literówki w nazwisku, błędy w NIP-ie itp. Nie można za jej pomocą skorygować niczego, co wpłynęłoby na podstawę opodatkowania lub kwotę podatku.

Drugą różnicą pomiędzy fakturą a notą korygującą jest to, że notę wystawia nabywca.